Miałem przyjemność porozmawiać z Julią July - twórczynią projektu Surrender to Yourself, która łączy w swojej pracy praktyki świadomości i samoregulacji z Self-Shibari.
Ta rozmowa otwiera zupełnie nowe spojrzenie na to, czym może być lina - nie jako narzędzie estetyki czy erotyki, lecz jako forma czułego, fizycznego trzymania, regulacji i samoopiekunczego kontaktu z emocjami.
Z tej rozmowy powstał ten artykuł. Znajdziesz tu nie tylko opis praktyki, ale też konkretne wskazówki, jak zacząć, z uważnością, szacunkiem do ciała i własnych granic.
Shibari to słowo, które wielu łączy z estetyką, sztuką erotyczną i związywaniem w relacji - jednak w podejściu Julii July nabiera zupełnie innego znaczenia. W praktyce self-shibari shibari zamienia się w narzędzie samoopiekuńcze... prostą, bardzo cielesną metodę dotykania, trzymania i kontaktu z emocjami poprzez ciało. Ten artykuł wyjaśnia, czym jest self-shibari, jak działa na układ nerwowy, kiedy warto zaczynać oraz jak bezpiecznie włączyć shibari do praktyki regulacji i terapii.
Czym jest self-shibari?
Self-shibari to praktyka używania lin do samoobjęcia, kompresji i delikatnego przytrzymania ciała. W odróżnieniu od shibari wykonywanego przez drugą osobę w kontekście BDSM czy pokazów, self-shibari koncentruje się na intencjonalnym kontakcie z własnym ciałem, autoregulacji układu nerwowego oraz eksploracji emocji i przyjemności. To praktyka bardziej somatyczna niż erotyczna, choć może też przebudzać energię seksualną jako energię życiową.
Shibari vs. tradycyjne shibari i praktyki relacyjne
Kluczowa różnica polega na celu i dynamice. Shibari w kontekście artystycznym lub relacyjnym często angażuje drugą osobę, pokaz, wymianę mocy i estetykę. Self-shibari usuwa partnera z równania i kieruje uwagę do wewnątrz: tutaj lina staje się bezpiecznym "kontenerem", który pomaga poczuć ciało, osadzić się i rozpocząć proces uwalniania emocji. Dzięki temu praca jest bardziej dostępna dla osób, które potrzebują fizycznego trzymania, lecz nie mają wsparcia z zewnątrz.
Jak shibari wpływa na ciało i układ nerwowy
Z perspektywy somatycznej shibari działa na kilka poziomów:
- Stymulacja proprioceptywna: ciasne, ale bezpieczne objęcie linią daje ciału informacje o miejscu i napięciu, co pomaga się ugruntować.
- Regulacja układu nerwowego: kompresja przypomina uczucie przytulenia. Zwiększa oksytocynę, obniża napięcie i ułatwia wejście w stan relaksu.
- Dotarcie do utkniętych emocji: ciało, które przez lata "zamroziło" reakcje, może przy pomocy liny zacząć odczuwać i przepuszczać to, co zatrzymane.
- Aktywacja energii życiowej: shibari często budzi energię seksualną, która jest jednym z aspektów energii życiowej i może wspierać transformację.
Od czego zacząć — praktyczne wskazówki dla początkujących
Jeżeli chcesz przetestować self-shibari, zacznij powoli i z intencją. Oto praktyczny plan startowy:
- Przygotuj bezpieczne miejsce: miękka mata, koc, woda, telefon w zasięgu.
- Ustal granice: pomyśl, jak długo chcesz być związana/związany i co zrobisz, jeśli pojawi się dyskomfort.
- Medytacja wstępna: kilkanaście oddechów, by osadzić uwagę w ciele.
- Proste wiązania: zaczynaj od lekkiego owinięcia bioder, ud lub klatki, bez skomplikowanych węzłów.
- Oddychaj, poruszaj się, eksperymentuj z dźwiękiem: użyj oddechu i głosu, by przeprowadzić energię przez ciało.
- Integracja: po sesji połóż się, obserwuj zmiany, zapisz wrażenia.
Ważne jest, by obserwować swoje reakcje: jeśli pojawia się panika, zawężenie oddechu lub silny dyskomfort, przerwij, rozluźnij wiązanie i przywróć bezpieczeństwo.
Przygotowanie, które robi różnicę
Julia July podkreśla, że dobre wprowadzenie... czyli medytacja, wyjaśnienie zasad, czas na intencję i ugruntowanie — znacząco zwiększa efektywność sesji shibari. Poczucie przynależności i ramy (reguły bezpieczeństwa, system sygnalizacji) budują zaufanie i zmniejszają opór układu nerwowego, pozwalając wejść głębiej w doświadczenie.
Jak Self-shibari uzupełnia terapię i inne praktyki
Self-Shibari nie jest zastępstwem terapii, ale może być cennym uzupełnieniem pracy psychoterapeutycznej i somatycznej. Działa bezpośrednio na ciało, co pomaga:
- przyspieszyć autoregulację układu nerwowego,
- odkryć fizyczne ślady traumy, które słowa nie zawsze dosięgają,
- wprowadzić nowe, zdrowsze reakcje ciała w sytuacjach wyzwalających.
W praktyce terapeutycznej shibari może pomóc w stabilizacji stanu klienta, przygotować ciało do pracy nad trudnymi treściami i ułatwić integrację emocji po sesji rozmownej.
Kto powinien zachować ostrożność?
Shibari ma dużą moc, dlatego nie każdy powinien zaczynać samodzielnie bez przygotowania. Zachowaj ostrożność, jeśli masz:
- aktywną, nieuregulowaną traumę lub silne epizody PTSD - konsultuj praktykę z terapeutą,
- schorzenia krążeniowe, neurologiczne lub problemy z kręgosłupem - skonsultuj z lekarzem,
- brak zaufania do własnych granic - zacznij od delikatnych, nieinwazyjnych praktyk i wsparcia grupowego.
Propozycja codziennej praktyki
Self-shibari nie musi być długą ceremoniałem. Proste, regularne działania dają najlepsze efekty:
- wieczorne owinięcie ud lub bioder, kiedy czytasz książkę;
- delikatne ściśnięcie przed menstruacją, by rozluźnić napięcie;
Najważniejsza zasada
Shibari jako praktyka samoobjęcia to narzędzie: pozwala dotrzeć do ciała, regulować układ nerwowy i tworzyć nowe ścieżki reagowania. Najważniejsze są bezpieczeństwo, delikatność i cierpliwość. Zamiast forsować, warto zapraszać - powoli, z czułością i obecnością.
Powoli, powoli - mniej czasem znaczy więcej.
Gdzie znaleźć Julię?
Julia prowadzi kanał na Instagramie @surrendertoyourself, na którym znajdujesz informacje o Self Shibari, oraz o tym jak zapisać się na jej warsztatach.
FAQ
Self-Shibari to praktyka skierowana do wnętrza: lina służy samoobjęciu i autoregulacji. Shibari w relacji często zawiera elementy wymiany mocy, estetyki i erotyki. Obie formy mają swoje miejsce, ale cele i dynamika są inne.
Może być pomocne, ponieważ wspiera regulację układu nerwowego, ale wymaga ostrożności. Dla osób z aktywnym PTSD warto skonsultować się z terapeutą i zaczynać pod opieką osoby doświadczonej. Kluczowe są granice i możliwość natychmiastowego zakończenia sesji.
Nie trzeba zaczynać od lin. Najpierw warto oswoić ciało prostymi praktykami: medytacją, przytuleniem koca, pracą z oddechem i ruchem. Gdy poczujesz większe zaufanie, spróbuj delikatnego owinięcia liny w domu.
Nie. Shibari może być wartościowym uzupełnieniem terapii somatycznej i rozmównej, ale nie zastępuje profesjonalnej pomocy psychologicznej w przypadku poważnych zaburzeń czy nieprzepracowanych traum.
Szukaj warsztatów prowadzonych przez doświadczonych facilitatorów, np. Julia July, którzy rozumieją pracę somatyczną i zasady bezpieczeństwa. Zaczynaj od kursów wprowadzających, które uwzględniają ramy bezpieczeństwa i pracę z ciałem.
Zostaw komentarz